De oorsprong van de mojito leidt je terug naar Cuba, naar een tijd waarin het moderne recept nog niet bestond. Volgens sommige verhalen is Sir Francis Drake, een Engelse kaper uit de 16e eeuw, betrokken bij een vroeg prototype van wat later de mojito zou worden. Zijn bemanning leed aan scheurbuik en dysenterie, waarna er een mengsel van aguardiente (een primitieve suikercane-sterkte, voorloper van rum), limoen, suiker en munt werd gebruikt als medicinaal drankje, bekend als “El Draque”.
Het bleef niet bij dat mengsel. Langzaam verdwenen het aguardiente en het medicinaal doel en kreeg rum de hoofdrol, mede dankzij Facundo Bacardí die rum op grote schaal ging produceren in de 19e eeuw. Die overgang markeert de geboorte van iets dat lijkt op de mojito zoals we die nu kennen.
In Cuba zijn in de late jaren 1920 verschillende varianten verschenen. Zo stond in 1927 in een Cubaans boek de naam "Mojo Criollo" (een mengsel van rum, limoen en suiker, zonder munt). Twee jaar later, in 1929, duikt in “Libro de Cocktail” de term “Rum Mojo” op: dat is een rumcocktail met suiker, limoen, munt en sodawater—duidelijk dicht bij de huidige mojito. In 1930 werd de benaming “Mojito” daadwerkelijk gebruikt in de Cubaanse omgangstaal en publicaties. In de jaren 1931-32 vond de naam “Mojito” ook een plek in het souvenir-menu van Sloppy Joe’s Bar in Havana.
De cocktail is onlosmakelijk verbonden met Havana. La Bodeguita del Medio, geopend in 1942, claimt een belangrijke rol in de populariteit van de mojito. In dat café werd het drankje regelmatig geserveerd, en de plek is altijd een toeristische trekpleister gebleven. Daar hangt ook een citaat van Hemingway: “My Mojito in La Bodeguita, my Daiquiri in El Floridita.” Of dat echt van hem is, blijft discutabel.
Toch heeft die associatie met de schrijver geholpen de drank wereldberoemd te maken. Halverwege de 20e eeuw nam de populariteit buiten Cuba toe, zeker nadat Cubaanse migranten de mojito meenamen naar andere delen van de wereld.
In de late 20e eeuw en het begin van de 21e eeuw ging de mojito wereldwijd doorbreken. Films en series hebben daar aan bijgedragen, denk aan de James Bond-film Die Another Day uit 2002, waarin Bond deze cocktail drinkt.
Tegenwoordig bestaat er geen standaard mojito: er zijn talloze variaties. Je kunt kiezen voor een "dirty mojito" met goudrum, een "virgin mojito" zonder alcohol, of een fruitige versie met grapefruit of passievrucht. Steeds vaker letten bartenders ook op het type munt: in Cuba is "hierba buena" of Mentha × villosa favoriet, buiten Cuba wordt spearmint vaak gebruikt.
Extra tips:
Wat de mojito echt karakter geeft, is de rum. Barspecialisten noemen rums van hoge kwaliteit als Havana Club 3 Year, Don Q Cristal White, of Martinique’s Rhum J.M Agricole Blanc als uitstekende keuzes vanwege hun subtiele aroma’s en balans in een mojito.Smaken en technieken
De gebruikte ingrediënten zijn simpel: witte rum, suikerriet of suikerstroop, limoensap, munt, en bruiswater. Munt wordt voorzichtig gekneusd om de oliën los te laten, niet gescheurd. Daarna wordt de rum toegevoegd, kort geroerd en opgevuld met ijs en bruisend water. Knappe balans tussen zoet, fris, zuur en mint en je begrijpt waarom het zo geliefd is.
Deze cocktail is meer dan een mix van ingrediënten. Hij vertelt een verhaal: van vroegmedicinaal drankje tot wereldwijde favoriet, verbonden met Cuba’s cultuur, literatuur, migratie en trends. Het gaat om smaak, eenvoud, geschiedenis en die lichte, verfrissende ervaring die je voelt bij elke slok.
Ingrediënten
Bereidingswijze
Gebruik een stevig glas. Doe daar muntblaadjes, suiker en limoensap in. Kneus de munt voorzichtig met een stamper—voorkom rafelen. Voeg wat bruiswater toe en roer kort zodat suiker oplost en munt wat omhoog komt. Vul het glas met ijs. Schenk de rum erbij en top af met bruiswater. Roer zachtjes door voor een lichte menging. Garneer met een takje munt of limoen.
